هرچقدر مسجداي سمنان چنگي به دل نمي‏زدن (البته به‏جز مسجد جامعش) و باعث شده بودن با ديدنشون في‏الفور به ياد ضرب المثل "حيف از اين مسجد كه در سمنان بود/ يوسفي ماند كه در زندان بود" بيفتم، اما شاهرود تا بخواي مسجداي باصفا داره. از مسجد جامع قلعه‏نو بگير تا مسجد جامع شاهرود و مسجد روبروييش و مسجد غربا و ...

البته برعكسش، هرچقدر مسجد امام علي دانشگاه سمنان باصفا بود، ولي مسجد پيامبر اعظم شاهرود ابدا به دلم نمي‏شينه.

ديشب كه داشتم تو شهر قدم ميزدم، موقع اذان شد و صداي اذان رو تو كوچه پس‏كوچه‏ها دنبال كردم و رسيدم به يه مسجد كه سر درش زده بود "مسجد اخيانيها" .

از هر چه بگذريم، انصافا مسجدش به دلم نشست؛ انصافا.

پنج روز بعد نوشت:

امشب دوباره رفتم همون مسجد كه اين بار سه تا نكتش برام جذاب بود:

اول اينكه هنوز اكثر اهالي مسجد، چاي رو مي‏ريختن تو نعلبكي! و اين كارشون باعث شد من هم وسوسه بشم و بعد از هفت هشت ده سال يا بيشتر، با نعلبكي چاي بخورم.

دوم اينكه بعد از اينكه يه دور به همه چاي دادن، اين بار كتري رو اوردن و برا هركي مي‏خواست چاي دوم و سوم رو ريختن (چيزي كه فقط تو مسجد دانشگاه مشابهش رو ديده بودم)

و سوم اينكه .....
زماني كه رفته بودم كاشان، تو يكي از خونه‏هاي باستانيش، از تو حياطش، كلي پله خورد و اومدم بالا (غافل از اينكه، قبلش كلي پله رو رفته بودم پايين تا رسيده بودم به حياطش)، چند طبقه كه اومديم بالا، رسيديم به طويلش.

من با تعجب از راهنماش پرسيدم اينا چرا طويله رو رو پشت بومشون ساختن؟

راهنما جواب داد قديما برا اينكه از بيرون معلوم نشه كي فقيره و كي ثروتمند، خونه‏ها رو از بيرون هم‏سطح مي‏ساختن و هر كي پولدار بوده و ميخواسته خونه چند طبقه بسازه، به همون مقدار زمين رو گود مي‏كرده و چند طبقه مي‏رفته زيرِ زمين!

سوم اينكه مسجد اخيانيها، با ظاهر بيروني بسيار ساده و چند پله‏اي كه بايد پايين رفت تا رسيد به حياطش، به‏شدت منو ياد اون خونه تو كاشان انداخت!